Vandaag was is kwart voor 3 klaar van school. Lekker vroeg, dacht ik. Ik liep naar buiten en zag dat het sneeuwde. Leuk, die sneeuw, maar eigenlijk wel een beetje laat. Die sneeuw had in december moeten komen, niet in februari. Hoe dan ook, het was wel erg koud. Met een vriendin stapte ik in de tram en we reden naar het dichtsbijzijnde metrostation. Halverwege de rit zei de conducteur dat de eindhalte van de tram zou veranderen, door een stroomstoring. Ik zag dat er buiten in de winkels geen lichten brandden, en later viel me oog op de stoplichten die helemaal dood waren. Ik en me vriendin stapten uit. Zij woonde daar vlakbij dus zij kon gewoon lopen en dan was ze thuis. Ik moest nog een heel eind met de metro. Ik zag heel veel mensen buiten staan, wat ik best wel raar vond. Normaal was het nooit zo druk. Ik liep de metrostation binnen en zag dat de incheck-poorten waren afgezet met zo'n rood-witte meetlint. Overal stonden RET-medewerkers en iedereen zat onrustig te bellen. Af en toe hoorde ik iemand zeggen "er is een stroomstoring" of "er rijdt geen metro meer". Fijn, dacht ik. Ik woon heel ver en ik moet dus altijd reizen met de metro. Mijn vraag was dus; Hoe kom ik thuis. Ik liep weer naar buiten en zag dat er nog een paar trams waren die het nog deden. Ik nam dus de tram (die echt overvol was) en ik hoopte dat ik eindelijk naar huis kon. Halverwege de rit hield de tram er dus mee op. Hij begon steeds langzamer te rijden en de lichten in de tram gingen uit. Iedereen keek onrustig om zich heen. De conducteur riep dat deze tram het ook niet meer deed en iedereen moest er dus uit. Dat werd dus lopen. Ik had een eind gelopen en verderop zag ik nog een metrostation. Ik wou even checken of de metro's daar wel reden. Helaas zonder succes, alles was afgezet en het was een drukte van jawelste. Opeens kwam er iets in me hoofd; bussen. Die rijden toch niet op stroom? Die rijden gewoon op benzine, net als auto's. Ik ging op zoek naar een busstation. Daar ging ik wachten en er kwam gelukkig een bus. Hij zat echt helemaal vol en met moeite kon ik me plekje daar vinden. Na één halte zei de chaffeur dat hij niet meer verder kon, door een gewijzigde busroute. Weer stapte ik uit. De chaffeur gaf ons nog als tip mee dat de metrostation in de verte het wel deed, en dat de metro's het daar wel deden. Ik dus bijna sprinten naar die metrostation en ik zag dat die metro's het wel deden! Mijn laatste zorg was de saldo op mijn OV-kaart. Misschien had ik niet genoeg geld op me kaart. Gelukkig zat er nog 1 euro op. Ik checkte snel in en stapte in de metro. Ik kwam weer veilig aan thuis. Kon ik weer een heel boeiend verhaal vertellen aan me moeder. Hetzelfde is met mijn vader gebeurd op zijn werk, hij werkt in hetzelfde gebied waar ik naar school ga. Duizenden mensen zaten ook nog zonder stroom in hun huizen. Hopelijk komt morgen alles weer op gang.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten