Door; Anoniem
Ik heb een zeer moeilijke jeugd gehad. Toen ik 12 was, zijn me ouders gescheiden. Ik ben bij me moeder gaan wonen en we hadden het financieël niet echt goed. We hadden veel geldproblemen en me moeder kon geen baan krijgen. Bij mij op school ging het ook niet goed. Ik werd gepest, buitengesloten, vernederd. Het liefst wilde ik dood. Aan zelfmoord dacht ik niet, want dan zou ik me moeder verlaten en ik was de enige die haar kon steunen. Ik had weleens gehoord van jezelf snijden, dat emo's dat altijd doen. Op Internet begon ik informatie te zoeken over "jezelf snijden". Ik vond veel artikeltjes, over dat als je jezelf snijdt, je je veel beter voelt. Eerst durfde ik het niet te doen, bang voor de pijn. Toen heb ik het uiteindelijk toch gedaan. Natuurlijk niet meteen met een mes, eerst probeerde ik het met een klein scherp voorwerp. Op me hand maakte ik dunne, maar diepe krasjes. Het voelde zo goed, het leek alsof mijn problemen opeens voorbij waren. Ik voelde me opeens gelukkig en had ook meer zelfvertrouwen. Later begon ik dit vaker te doen, maar dan nu echt met een kartelmes. Het deed nieteens zoveel pijn. Het brandde alleen een beetje, maar voor de rest niets. Het ziet er heel pijnlijk uit maar het valt best mee. Mijn littekens kon ik best goed verbergen, niemand die ernaar vroeg. En áls ze het zagen, dan zei ik gewoon dat ik een ongelukje had gehad ofzoiets.
We zijn al 2 jaar verder en ik ben gestopt met snijden. Ik heb leuke vriendinnen, een goede baan en een studie. Met mijn moeder gaat het ook toppie. Mede dankzij het snijden ben ik er bovenop gekomen. Snijden is dus helemaal niet erg, het verlicht je pijn. Ik waarschuw je wel; weet wat je wil! Het is in ieder geval niet gezond om je te gaan snijden. Ik raad het dan ook af, maar mocht je écht diep in de problemen zitten dan kan dit een oplossing voor je zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten